Ang Aking Paglalakbay

Larawan ko noona ako'y isang taong gulang

       Ako si Maria Loida M. Canada. Ang aking mga magulang ay sina Gng. Delia Canada at G. Isidro Canada. Kami ay pitong magkakapatid, tatlong lalaki at apat na babae.

Larawan ko kasama ang aking ama noong ako ay nagtapos ng elementarya

      Nag-aral ako ng kinder at unang baitang sa paaralan ng sentral ng Buenavista at ako ay nasa pangangalaga ng aking ina. Pagkatapos noon ay pansamantala akong napawalay  sa kanya ng dalawang taon dahil nag-aral ako ng ikalawa at ikatlong baitang sa aking tiyahin. Nang nasa ikalawang baitang na ako ay isinilang ang aking bunsong lalaking kapatid. Masaya ako dahil nagkaroon na naman ng bagong miyembro ang aming pamilya. Sa loob ng dalawang taong iyon ay labis akong nahirapan dahil hindi ako sanay na wala siya sa aking tabi. Kaya nang ako ay nasa ikaapat na baitang na ay muli akong kinuha ng aking mga magulang. Nag-aral ako mula ikaapat hanggang ikaanim na baitang sa Mababang Paaralan ng Del Rosario. Nahirapan ako noong una dahil wala akong kakilala at kaibigan sa lugar na iyon. Hindi rin ako sanay na magalakad ng malayo, pero mas gugustuhin ko na iyon kaysa mawalay muli ako sa aking mga magulang. Hindi nagtagal ay nagkaroon rin ako ng mga kaibigan. Naging panlaban ako sa mga quiz bee sa labas ng paaralan. Sa bawat pagtatapos ng taon ay may iniuuwi akong medalya ng karangalan sa aking mga magulang. Masaya sila dahil nagsisikap akong suklian ang mga paghihirap at pagsuporta na ibinibigay nila para sa akin. Nagtapos ako ng elementary sa paaralang iyon na nagkamit ng unang karangalan. Masayang-masaya ako dahil nagkaroon ng magandang bunga ang mga paghihirap at pagsisikap ko. Sa araw ng pagtatapos ay nakadaupang-palad ko ang mga iginagalang na personalidad sa aming bayan. Nagbigay rin ako ng mensahe sa mga mag-aaral upang sila’y magkaroon ng inspirasyon na lalong pagsikapan ang kanilang pag-aaral. Alam  ko na ang pagtatapos ko sa elementary ay hudyat lamang ng bagong simu. Kamag-aral ko siya mula una hanggang ikatlong baitang at ikalima hanggang ikaanim na baitang. Nagkahiwalay kami noong nasa ikaapat na baitang ako dahil lumipat ako ng paaralan. Ngunit lumipat rin siya sa paaralang nilipatan ko noong nasa ikalimang baitang kami kaya muli kaming nagkasama. Marami kaming masasayang alaala dahil lagi kaming magkasama.

      Nagbakasyon kami ng aking ina sa isa kong kapatid sa Laguna pagkatapos ng graduation. Habang kami ay nagbabakasyon ay inalok ako ng aking kapatid na dito na lang mag-aral ng sekundarya. Pinamili ako ng aking ina kung saan ko gusting mag-aral. Mas pinili ko na dito na lang mag-aral dahil gusto ko ng bagong environment. Kahit kapalit noon ay ang pagkakawalay kong muli sa kanya. Nakadama ako ng kalungkutan ng siya ay bumalik na sa aming bayan. Naisip ko rin ang aking kaibigan, hindi na kami magkasama ngayong sekundarya. Natapos ang bakasyon at dumating ang pasukan.

       Ipina-enroll ako ng aking kapatid sa paaralan ng Dizon. Noong una ay namangha ako sa paaralan dahil sa laki nito. Tila ba ako’y maliligaw kapag ako’y nag-iisa na lamang. Napabilang ako sa pangkat A, kakatwa nga dahil ako lang ang nag-iisang nakauniporme sa unang araw sa aming klase. Kumuha ako ng examination upang mapabilang sa science. Kasama ako sa mga nakapasa kaya ako ay naging science. Noong una ay nahirapan akong mag-adjust dahil wala akong kahit isang kakilala sa klaseng iyon. Medyo natakot din ako dahil mukhang matatalino silang lahat. Sa ikalawang markahan ay nagkaroon ako ng karangalan kaya masayang-masaya ako. Unti-unti ko ring nakilala ang aking mga kaklase, mababait naman pala sila. Natapos ang iasang taon at akoay hindi natanggal sa science. Napabilang rin ako sa mga estudyanteng may karangalan.

        Nagbakasyon ako sa aking isa pang kapatid sa Angono. Inalok niya akong doon na lang mag-aral ng ikalawang antas. Tinanggihan ko siya kasi mas gusto ko sa Laguna. Ayaw ko na rin ng panibagong pakikipagsapalaran. Dumating na naman ang pasukan ako na ang nagpaenroll sa aking sarili. Sa unang araw ay nakakakaba dahil mukhang istrikta ang mga guro pero habang tumatagal ay makikilala mong mababait naman sila. Nabawasan ng dalawa ang aming pangkat dahil lumipat ng paaralan. Inilaban an gaming pangkat ng sabayang pagbigkas sa labas ng paaralan. Nanalo ang aming grupo ng ikalawang pwesto kaya masayang-masaya kaming lahat. Wala na kaming klase sa hapon pagkatapos niyon. Muli kaming nilaban ng sabayang pagbigkas ngunit natalo kami, nakakalungkot pero dapat naming tanggapin na sa bawat kumpetisyon ay mayroon talagang natatalo.

        Bahagi na ng ikalawang antas ang Florante at Laura. Tuwing hapon ay nagpapraktis kami kaya lagi akong napapagalitan dahil ginagabi sa pag-uwi. Sa araw ng laban ay nakakuha kami ng ikalawang pwesto at nakuha ng pangkat A ang unang pwesto. Tanggap naman naming ang aming pagkatalo. Nakakuha ako ng karangalan sa una at ikatlong markahan. Napabilang rin ako sa nagkamit ng karangalan sa pagtatapos ng taon.

Larawan ko noong JS Prom

       Bakasyon na naman gusto ko sanang pumunta sa aming probinsya upang Makita ang dati kong kamag-aral at kaibigan. Nag-ipon pa ako ng pamasahe para makapunta roon. Pero hindi ako pimayagan ng aking ina kaya ditto na lang ako nagbakasyon. Pasukan na naman nasa ikatlong antas na ako. Sabi nila pagbutihin ko lalo ang aking pag-aaral. Ito raw ang pinakamahirap sa antas ng sekundarya. Tatlumpu’t-tatlo pa rin kami sa klase, Masaya dahil walang natanggal sa amin. Siguro nga ito ang pinakamahirap sa lahat ng antas. Mas nagging haggard kami kaysa dati. Karaniwan na rin sa antas na ito nababawasan ang mga science. Kaya kailangan talagang dagdagan pa ang sipag sa pag-aaral, kung gusting makagraduate ng nasa science section. May contest din kaming sinalihan tulad ng Jazz Chant nanalo kami ng unang pwesto. Ang JS Prom ay bahagi na ng sekundarya. Karamihan sa mga kaklase ko ay excited dahil makakasayaw nila ang kanilang mga napupusuan na nasa ikaapat na antas na. ginanap ang nasabing event sa gymnasium ng Paaralang Sentaral ng San Pablo. Ang tema ay Hawaiian at madarama mo talaga na ikaw ay parang nasa beach dahil sa mga dekorasyon. Mayroon ring sumayaw ng fire dance at mga  drum beaters. Natapos ang kasiyahan sa ganap na ika-apat ng umaga.

          Ginanap ang paggagawad ng karangalan para sa mga estudyante na nagkamit ng karangalan para sa ikalawa at ikatlong markahan at napabilang ako sa kanila kaya medyo nabawasan ang aking pag-aalala na matatanggal ako sa science. Pero hindi pa sapat iyon kaya heto pa rin ako at patuloy na nagsisikap para sa aking marka at magandang kinabukasan.